Արտաքին ու ներքին քաղաքականություն

- Ինչ անդարդ մարդիկ եք, հարևան. երեկ ձեր համար հանգիստ Մայիսի 1 էիք նշում, իսկ ես ամբողջ օրը զբաղված էի մեր գլխին գալիքով։

- Ի՞նչ էիր անում որ։

- Մի տեսակ վատ զգացողություն ունեի, ասի՝ քանի հինգշաբթի ա, կնկաս ուղարկեմ էն քպ-ականի կնկա մոտ, տեսնենք էլ ինչ ա գալու էս երկրի գլխին։

- Մի բան իմացա՞վ։

- Շատ մտահոգիչ բաներ իմացավ։ Պարզվում ա՝ գերագույնն էլ ա անհանգիստ ու էրեկ անվտանգության խորհրդի նիստ ա հրավիրել։

- Ինչի՞ համար։

- Գերագույնն ասել ա, որ մենք ունենք շատ հստակ արտաքին ու ներքին քաղաքականություն ու մինչև հիմա ամեն ինչ նորմալ էր գնում, բայց շուտով կարող ա նոր խնդիր ծագի։

- Չեմ հասկանում, Վաղո, մեր ի՞նչն ա հստակ։

- Դու էս աշխարհից չե՞ս․ արտաքին քաղաքականության մեջ մենք պիտի ատենք ռուսներին, իսկ ներքին քաղաքականության մեջ՝ արցախցիներին։ Բա սա հստակ չի՞։ Ո՞ր երկիրը ունի էսքան հստակ քաղաքականություն։

- Հա, էդ կա։ Բա ի՞նչ խնդիր պիտի ծագի։

- ՈՒրեմն շուտով Հնդկաստանն ու Պակիստանը հարձակվելու են իրար վրա, ու մենք էս գլխից պիտի որոշենք, թե դրանցից ում ենք ատելու։ Այսինքն մեր արտաքին քաղաքականության գործը բարդանալու ա։

- Պարտադիր պիտի մեկին ատե՞նք։

- Բա հո անտարբեր չե՞նք մնալու։

- Դա՜ա՜․․․ դժվար բան ա, բա ի՞նչ են որոշել։

- Շատ երկար են քննարկել, բայց դեռ վերջնական որոշում չկա։

- Խի՞ որ։

- Մի բանն ա մենակ հստակ․ Պակիստանին չենք կարա ատենք, որովհետև դրանք Ալիևի բարեկամներն են։ Մնացածի մասով պիտի սպասենք, թե ինչ կասի Ալիևը։

- Լավ, բա վերջը ո՞նց ա ավարտվել էդ նիստը։

- Գերագույնը հանձնարարել ա առայժմ ուժեղացնել ռուսների հանդեպ ատելությունը, մինչև նոր բան իմանանք։ Հա, մեկ էլ մարտական պատրաստության են բերվել ֆեյքերի բրիգադը, ժեխերի գումարտակը ու զոմբիների բարդակը։

Կարո ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ